Dag 22, 23 en 24: León en San Martín del Camino

Zaterdag 17 september: van Mansilla de las Mulas naar León (19 km)    Heerlijk geslapen, ietsje te goed want het is al zeven uur als ik de deur uitga. Vandaag naar Leon, hier zou ik graag twee nachten blijven in een hostal bijvoorbeeld. Maar dat schijnt nog best wel lastig te zijn omdat het weekend is. Nou ja de albergues zijn er natuurlijk wel en misschien kan ik dan in twee verschillende overnachten. Zoals ik eerder al schreef mag je als pelgrim maar één nacht in een albergue blijven. Eerst maar eens lopen naar Leon. Ik heb de sandalen toch maar weer aangedaan op advies van een Spanjaard die wel verstand leek te hebben van voeten. Toen ik gisteren mijn voeten aan het verzorgen was bekeek hij ze en vroeg wat er gebeurd was? Ze zien er ook niet uit: drie nagels van de rechtervoet zijn donkergekleurd en van de linkervoet zitten er twee zó los dat ik ze er zo af kan trekken maar het lijkt me beter om er maar niet aan te komen. En dan had hij de hielen nog niét gezien...
Volgens hem zijn mijn schoenen te klein. Ik heb ze één maat groter dan mijn voeten zijn gekocht maar hier zeggen ze dat dit zéker twee maten moet zijn.
Vandaag ook weer de compressiekousen aan getrokken, dit voelt goed.  Na ruim een uur wandelen kom ik een bar tegen en drink koffie, daarna gaat het meestal beter. Zo ook vandaag. Ik kan lekker doorlopen. Op een gegeven moment haal ik Bob en Rob in en blijf met hen oplopen. Bob loopt gelukkig weer beter nu. De mannen willen óók een extra nacht in León blijven en hebben een hotel geboekt. Zij blijven meestal slapen in een hostal of hotel. Rob is bijna 70 al zou je hem dat niet geven. Hij vraagt of ik nog meer magie heb beleefd maar helaas heb ik niet nog zo'n mooie ervaring te vertellen. Ik zeg dat de magie overal te vinden is in de wereld en dat je die op de camino leert te zien. We hebben weer hele gesprekken met elkaar en dan zien we León in de verte liggen. Het nadeel van grotere plaatsen is dat je dan nog zo ver moet lopen naar het centrum. Rob besluit op Bob te wachten en ik loop door, de gele pijlen volgend.

Tegenover de kathedraal is een informacion en daar haal ik een plattegrond en vraag of er ergens nog een plekje in een hostal vrij is. De dame aan het loket pakt een plattegrond en zegt dat achter de kathedraal een soort hostal "Trinitario" is, alléén voor pelgrims, bed en ontbijt voor 20 euro. Dat klinkt niet verkeerd en ik ga op zoek. Het blijkt één of andere residentie te zijn, ziet er niet uit als hostal maar een man die ik er naar vraag zegt dat ik goed zit. Dus ik bel aan en een heel klein vrouwtje doet open. Ze zegt dat alle kamers vol zijn maar kijkt toch nog even in het kantoortje. En dan blijkt dat er nog nét één kamertje vrij is, het laatste bed, ik kan haar wel zoenen! Wat een geluksvogel ben ik. Dan komt er een zuster in habijt aan die Engels spreekt en van haar hoor ik dat ik morgen ook nog kan blijven. De kamer is eenvoudig maar voor mij erg luxe, een opgemaakt bed waar een rozenkrans aanhangt, en een badkamer met zitbad! Dit laat ik eerst vollopen waarna ik een uur heerlijk lig/zit te weken hmmmm wat verrukkelijk is dit, genieten!

Dan op naar de kathedraal, die is écht prachtig! Totaal anders als die van Burgos en minder groot. De gebrandschilderde ramen zijn erg mooi. Daarna beetje rondwandelen en lekker wijntje drinken op een terras. Het is een gezellige stad met veel terrasjes. Ik kom Engelse Paul en Aussies Anet en Shane ook nog tegen. Alice is naar de masseur. Even bijgepraat en daarna eet ik bij een soort Mc Donalds, maar dan op z'n Spaans een broodje gegrilde groenten met geitenkaas, frietjes en een coke erbij. Ik ben net terug in Trinitario wanneer Peter belt. Fijn om even elkaars stem weer te horen, ik ben al drie weken van huis. Meestal is het andersom, is hij degene die vaak voor zijn werk van huis is. Vervolgens kruip ik in mijn heerlijke bedje.

Zondag 18 september: León   Om 7.30 opgestaan voor het ontbijt. Beneden staat van alles klaar: brood, magdalena's, biscuitjes, zumo, koffie, thee en melk. Een van de zusters komt langs en zegt dat ik de huisgemaakte merillo (soort stevige jam) moet proberen. Smaakt inderdaad goed. Het is nog frío (koud) buiten zegt ze en dan kruip ik maar lekker weer in bed en slaap tot 11 uur!

Daarna ga ik heerlijk de toerist uithangen en slenter door de straatjes van het oude centrum. Het is alweer gezellig druk op de terrassen en ik ga koffiedrinken en krijg er, op zijn zondags, een plakje cake bij. Naast me zitten twee Spaanse mannen al aan een glaasje wijn. Later kom ik een Tsjechisch stel tegen met twee herdershonden. Ik zie dat het pelgrims zijn en vraag hen of dat goed gaat, pelgrimeren met honden. Ze antwoorden dat de honden het goed doen maar dat ze nergens mee naar binnen mogen, niet in de albergues en ook niet in restaurants, dat valt hen een beetje tegen. Ik loop van het éne gezellige plein naar het andere en bij Gaudi op het bankje voor zijn "Casa de Botines" vraag ik iemand een foto te maken. In de supermarkt koop ik vers fruit en water en zoek een bankje in een park waar ik dit opeet en drink. Eind van de middag ga ik terug en pak mijn tas even helemaal opnieuw weer in en dan vind ik de nagelknipper ook weer terug. Ik praat nog even met mijn buurman uit Hamburg die hier twee dagen heeft gerust, hij heeft open plekken op de hakken. En dan ga ik lekker slapen.

Maandag 19 september: van León naar San Martín (24 km)   Na het ontbijt en een "buen camino" van zuster Patrizia ga ik om zeven uur de deur uit. Ik verlaat León en kom dan gelijk een voorstad binnen en nóg één, er komt geen eind aan de stad. In Trabajo del Camino kom ik langs ondergrondse woningen en achter mij kleurt de lucht alweer mooi rood. In Nederland betekent dat regen maar hier voorspelt dat een mooie zonnige dag. In Virgen del Camino drink ik koffie. Er hangt feestverlichting in de vorm van Jacobsschelpen en op een poster lees ik dat de feesten net afgelopen zijn. Na dit dorp zijn er twee routes mogelijk. Mijn boekje beschrijft de alternatieve route via Villar de Mazarife maar die is minstens 6 km langer dan de originele. Dus ik kies voor de laatste optie. Onderweg is een stempelpost waar je zelf mag stempelen en terwijl ik daarmee bezig ben worden me koekjes en snoepjes toegestopt door een aardige meneer. Hij heeft allerlei lekkers, fruit en water klaarstaan voor de pelgrims. Er ligt een gastenboek waarin ik "Muchas gracias Agepiler" schrijf, want zo heet hij staat op het visitekaartje. Bij het afscheid krijg ik een omhelzing en kus. Geweldig deze camino-engelen! Het lopen gaat goed op sandalen en met de compressiekousen aan. En de weg is ook goed te doen, veel beton en niet te veel klimmen en dalen. Regelmatig eventjes pauzeren en de rugzak af, tranquilo....

Wanneer ik even op een platte steen uitrust komt er een Koreaan naast me zitten die ik al enkele malen gepasseerd ben. Simon heet hij en dat is voor mij gemakkelijker te onthouden dan Sjoukje voor hem. Ik vraag of er veel over de camino bekend is in zijn land omdat er zóveel Koreanen lopen. Hij zegt dat veel mensen het nu financieel beter hebben en gaan reizen en inderdaad de camino is redelijk bekend, de media hebben er aandacht aan besteed. Tijdens zijn werkzame leven heeft hij in Seoul gewoond en is daarna op het platteland gaan wonen waar hij nu boer is. Het lopen gaat langzaam, zijn ene been is korter dan het andere, dus rustig aan, ook tranquilo. Ik loop weer verder en besluit in San Martín del Camino te overnachten, heb dan ongeveer 25 km gelopen. Genoeg voor vandaag. Albergue Ana wordt mijn pleisterplaats en ik boek mét diner en ontbijt erbij voor €18,50. Na de dagelijkse bezigheden ga ik lekker in de zon zitten en dan eventjes naar bed. Onder op de lattenbodem van het bed boven mij staat 298 km en dat betekent dat ik er al 402 km op heb zitten. Tijdens het eten zit ik aan tafel met twee meisjes uit de USA, Diana uit Californië, de ander wiens naam ik ben vergeten uit Montana en een Spaans echtpaar uit Tarragona. Het Spaanse stel loopt de camino in gedeelten, de vorige keer zijn ze hier gestopt en nu lopen ze weer vijf dagen verder. Het is erg gezellig en het eten heerlijk! Vooraf is er chorizo, lomo en queso met brood, dan paella en een ijsje na. En wijn en water natuurlijk. Na het eten maken we een "dinnerselfie" en dan ga ik nog even buiten genieten van de prachtige wolkenluchten.