Dag 34 en 35: Gonzar en Palas de Rei

Donderdag 29 september: van Morgade naar Gonzar (19 km)   Heerlijk geslapen en na nog een douche gaan we om 7.30 uur op pad. In Ferreiros is een bar open waar we koffie drinken met een punt Santiago amandeltaart. In Mercadoiro vinden we een leuk adres waar we verse jus drinken en dan lopen we door naar Portomarin. Onderweg zingen we weer het Ultreia lied. Het uitzicht is weer prachtig. Er hangt een dikke nevel/mist in het dal waarin Portomarin ligt. Na een pittige afdaling lopen we het centrum in. Hier besluiten we iets te drinken met een hapje erbij. Tortilla wordt het met bacon en brood. Het blijkt een behoorlijke maaltijd te zijn en overvol beginnen we aan de klim omhoog uit het dal. De aardige Italiaan komen we ook weer tegen en hij blijkt Felipe te heten. Weer biedt mijn t-shirt met naam op de rug uitkomst. Het blijft een te moeilijke naam voor buitenlanders en ik kan er ook niets anders van maken of vertalen.

Na Portomarin gaat het mij moeilijker af en ik besluit om in de eerstvolgende plaats een albergue te zoeken. Die blijkt twee uur verder te zijn, in Gonzar. Ilse en ik nemen afscheid van elkaar met een flinke knuffel. We hebben het érg leuk samen gehad. Maar zij is fitter, wil na Santiago nog naar Finisterre en misschien ook nog naar Muxia waarna ze nog bij haar dochter in Madrid op bezoek gaat alvorens ze terug naar Brussel reist. In Casa Garcia is gelukkig een bed voor mij. Ik heb er vandaag 19 km opzitten, nog 86 en een halve kilometer naar Santiago! De albergue is gehuisvest in een gerenoveerde schuur achter de bar/restaurant. Het restaurant is niet groot en helemaal vol wanneer ik er tegen etenstijd een kijkje neem. Dus loop ik naar een ander. Gonzar is een klein boerendorpje en dat ruik je ook. Behalve twee albergues en het restaurant is er dus nog een bar waar ook gegeten kan worden en natuurlijk is er een kerkje. Ik eet meloen met serranoham en macaroni en het smaakt weer goed.

Vrijdag 30 september van Gonzar naar Palas de Rei (17 km)   Koffie gedronken in dezelfde bar waar ik gisteravond at en dan op weg. Het begint rustig, dan een stevige klim, maar boven aangekomen word ik beloond met een schitterend panorama. De zon komt net tevoorschijn boven de bergen die gedeeltelijk in nevelen gehuld zijn. En het dal is gevuld met mist. Wat een mooi kadootje op de vroege ochtend. Ik kan er geen genoeg van krijgen en maak veel foto's maar natuurlijk moet ik verder. Het lopen gaat wat beter, mijn knieen doen minder pijn. Het moet even wennen om weer alleen te lopen maar dat is ook wel weer fijn. Ik passeer verschillende gehuchtjes en net wanneer ik heb besloten in het volgende dorp iets te gaan drinken passeer ik in Ligonde een mini albergue slechts voor 7 personen waar verschillende vrijwilligers uit Arizona werken. Ze geven een stempel (de laatste 100 km moet je twee per dag hebben) en nodigen pelgrims uit voor een kop koffie, thee en een praatje. Er wordt een donativo gevraagd voor de lekkernijen. Binnen kan ik ook naar het toilet. Ik neem lekkere kruidenthee mét koekje en een banaan en heb een leuk gesprek met één van de jonge vrijwilligsters. Ze denkt erover om toch ook zelf de camino eens te gaan lopen. Er zit een man die zijn sokken laat zien, in beide komen de tenen er door. Hij heeft niet hele grote voeten en ik bied hem een paar van mij aan. Ik heb drie paar in de tas want draag nu toch steeds de kousen. Maar hij blijkt er nog meer te hebben. Hij vraagt of ik degene ben die hem zopas met flinke tred inhaalde en ik zeg dat dit heel goed mogelijk is. Dat ik traag op gang kwam maar daarna fijn de pas er in had. Hij vertrekt met de woorden "tot over 5 minuten wanneer je mij weer passeert" maar ik zie hem niet meer.

Tegen 12 uur pauzeer ik met jus d' orange en verse tortilla waarna ik de laatste etappe naar Palas de Rei aanvang. Daar ben ik om 12.40 uur en wacht bij albergue San Marcos tot die om 13 uur open gaat. Een van de vier Deense vrouwen zit daar al in de zon te wachten. Zij is meestal de eerste en reserveert dan alvast voor de andere drie die later komen. Buiten wapperen de lakens en slopen aan de waslijnen. Het ziet er allemaal schoon en nieuw uit. En ook de kamers zien er goed uit. Ik kom in een kamer met drie bunkbeds, netjes en schoon. Ik heb toch weer twee blaren te verzorgen maar de Spanjaard die later binnenkomt heeft meer last van zijn voeten. Het zijn nog geen empollas maar morgen wel verwacht hij. Dit is pas de tweede dag dat hij loopt. Vandaag eet ik maar weer eens een broodje gezond besluit ik in de supermercado. Ik heb dan meteen ook een broodje voor morgenochtend. In de keuken is het erg druk om half zeven. Ook deze is modern ingericht. Er hangt zelfs een flatscreen aan de muur met een lekkere bank ertegenover. Na mijn avondmaal loop ik nog even het centrum in om te pinnen en dan kruip ik in bed en werk mijn dagboekje bij. Christof appt me nog dat hij na Santiago naar Finisterre is gelopen en nu in Muxia is. Morgen gaat hij terug naar Santiago en zondag vliegt hij weer naar Düsseldorf.